ย้อนกลับไปเมื่อช่วงปี 2005 - 2008 ผม (ด่อง) ได้ใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก ในการควานหาอูคูเลเล่มาเล่นเป็นของตัวเอง เนื่องด้วยเพื่อนของผม ไปได้อูคูเลเล่ คามาค่า ปี 70's มาจากนักท่องเที่ยวชาวอเมริกัน ที่มาเที่ยวแล้วสงสัยเงินหมด เลยเอามาขายให้ไม่แพงนัก อูคูเลเล่ที่ผมได้สัมผัสอย่างจริงจัเป็นตัวแรกคือ คามาค่า ซึ่งเป็นอูคูเลเล่ของสำนักที่เก่าแก่ที่สุด เท่าที่ยังมีทำกันอยู่ ทำให้ผมเกิดความประทับใจในสุ้มเสียงแะสัมผัส เกิดเป็นความอยากได้ แต่ไม่รู้จะไปหาที่ไหน
ผมจำได้ว่ามีเพื่อนไปฮาวายอยู่เหมือนกัน แต่ก็เกรงใจไม่กล้าฝากเขาซื้อ เพราะรู้ว่าพิกัดกระเป๋าและน้ำหนักมันจำกัด ของส่วนตัวก็เยอะแล้ว ของคนที่ไม่เกรงใจฝากอีกก็คงเยอะ ผมเองก็ขี้เกรงใจ เลยไม่เคยได้ฝากใครซื้อ ครั้นจะสั่งเอา ตอนนั้นผมหาดูในอินเตอร์เน็ต มันยังไม่มีแพร่หลาย แต่ก็มีบ้าง ผมสั่งมาสองที ทีแรกสั่งไป แล้วเขาตอบว่าของหมด ต้องรอผลิต คืนเงินมา พอครั้งที่สอง ผมสั่งได้ตอนผมไปเที่ยวอเมริกา สั่งให้มาส่งที่บ้านญาติที่ผมไปพัก แต่มันดันมาหลังจากผมกลับเมืองไทยไปแล้ว และผมก็ไม่ทราบชะตากรรมของมัน ทำให้จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่มีอูคูเลลเ่เล่นสักที
หลายคนบอกเมืองไทยก็มีให้ไปซื้อที่ร้านหนึ่ง แต่ผมเคยไปแล้วคนขายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย แถมสายก็ไม่ได้ตั้ง มันเป็นแค่เครื่องดนตรีส่วนเกินในร้านเท่านั้น และมันก็ไม่ใช่แบบที่ผมอยากได้ เลยทนรอต่อไป ต่อไป ต่อไป จนในที่สุด
ผมได้ไปประเทศญี่ปุ่นในปี 2008 ไปครั้งนั้นกะไว้แล้วว่าจะไปสอยอูคูเลเล่กลับมาสักตัว ต้องได้แน่ๆ เพราะทราบดีว่าที่นั่นมีร้านอูคูเลเล่อย่างจริงจังอยู่ แล้วผมก็ได้ไปจริงๆ ในวันสุดท้ายก่อนกลับ ผมไปที่ Ochanomizu ย่านดนตรีของโตเกียว เดินแบบไม่มีข้อมูลอะไร แต่มั่นใจว่าที่ละแวกนั้นต้องมีแน่ ในช่วงนั้น เขามีร้านขายอูคูเลเล่แบบเต็มร้านอยู่ที่เดียว นั่นคือที่ ร้าน Shimokura ชั้นล่างทั้งชั้น มีอูคูเลเล่แขวนกันชนิดไหล่ชนไหล่ อยู่เต็มพื้นที่ร้าน
แค่ได้สัมผัสกับร้านอูคูเลเล่นี้ ผมก็เกิดควมประทับใจ ประทับใจในความละลานตาของอูคูเลเล่นานาชนิด หลายยี่ห้อไปหมด แถมคนขายเล่นให้ดูอย่างเพราะพริ้ง เขาให้ผมลองเล่นได้ทุกตัว แม้คุยกันไม่รูเรื่อง แต่ประทับใจในบริการและปริมาณ และแล้วผมก็ถอยอูคูเลเล่ตัวแรกของผมมา ด้วยความไม่รู้จักแบรนด์ และความงก ผมจัดตัวถูกสุดในร้านมา ยี่ห้อ AlaMona ซึ่งคุณภาพมันดีมากเลยนะครับตัวนี้ ตอนนั้นตั้งสายผมยังตั้งไม่เป็น จับคอร์ดก็ไม่เป็น แต่เอากลับมาก่อน พร้อมเก็บภาพประทับใจนั้นกลับมาด้วย
เมื่อมานั่งสตรัมอยู่คนเดียวได้สักสองสามเดือน ผมได้ค้นพบแล้วว่า อูคูเลเล่ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมแล้ว แม้ใครจะหนวกหูรำคาญเมื่อยามผมเล่น แต่ผมเล่นแล้วมีความสุข เสียงใสๆ เล็กๆ ของมันได้ยินแล้วอารมณ์ดี เหมือนได้ยินเพลงที่มีกลิ่นอายของทะเลลอยมาด้วย ไม่ว่าจะเล่นอะไร ก็ได้อรรถรสฮาวายออกมา นั่นคือสิ่งที่ผมคิด ซึ่งทำให้ผมคิดต่อไปว่า มันต้องมีคนไทย ที่เป็นแบบผม คนที่เสาะหาอูคูเลเล่ดีๆ จากคนขายที่รู้เรื่อง และมีให้เลือกหลากหลาย หากมีร้านอูคูเลลเ่จริงๆ จังๆ และครบวงจรในเมืองไทยก็คงดี ทำให้ในวันที่ 9 เดือน 9 ปี 09 ผมเปิดร้านอูคูเลเล่ในบริเวณบ้านผมเอง เอาตู้คอนเทนเนอร์มาโมเป็นร้าน ขายมัน 24 ชั่วโมง เปิดทุกวัน แล้วทุบกระปุกเงินที่มีทั้งหมดทั้งสิ้น ไปสั่งอูคูเลเล่แบบต่างๆ มาแขวน มาลองเองด้วย ขายด้วย รีวิวด้วย จนเริ่มมีคนรู้จัก มาหาผมที่บ้านไกลถึงกรุงเทพกรีฑา เพื่อหาอูคูเลเล่คู่ใจกลับบ้านไป และนั่นคือจุดเริ่มต้นและแรงบันดาใจ ที่ทำให้มี ริบบี ในวันนี้ โดยมีจุดหมายไม่ใช่กำไร แต่เพื่อให้ประเทศไทยมีอูคูเลเล่ดีๆ ให้คนที่อยากเล่นได้ใช้ของมีมาตรฐาน และมีคนที่รู้จริงแนะนำได้ตลอดไปครับ
ริบบี เราเริ่มจากความรักในอูคูเลเล่ล้วนๆ ครับ