News

อภิรักษ์ ศิลปินอูคูเลเล่ของไทย ที่คุณไม่รู้จัก แต่ผมภูมิใจ

อภิรักษ์เข้ามาในชีวิตผมครั้งแรก ก็เข้ามาที่บ้านผมเลย เพราะเมื่อราว 9 ปีก่อน ผมขายอูคูเลเล่อยู่ที่บ้าน ซึ่งหากใครอยากได้ของดีๆ ในไทยไม่มีที่อื่นอีกแล้ว นอกจากมาหาผม หรือไม่ก็ตีตั๋วเครื่องบินไปหากันเอาตามประเทศเจริญๆ เองได้ ทำให้คนที่ค้นหาอูคูเลเล่ล้วนค่อยๆ เดินทางมาหาผมทีละคนๆ สำหรับอภิรักษ์ เขาคือรายที่ 6 ครับ

ผมเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะขายอูคูเลเล่ แต่หาซื้อที่อยากได้ไม่ได้ เลยไปสั่งมามากมาย ทำให้ตัดสินใจแบ่งคนที่อยากได้ด้วยเลย ตอนนั้นขายในราคาที่ได้มาบวกค่าข้าวผัดกับโอเลี้ยงนิดนึง เรียกว่าขายมั่วซั่วเลยก็ว่าได้ แต่นั่นทำให้ผมได้มิตรภาพเข้ามามากมาย แน่นอน อภิรักษ์ ก็เป็นหนึ่งในนั้น เขาเข้ามาประเดิมซื้อตัวโหด ผมซึ่งยังเล่นไม่ได้เรื่อง แต่หัดการเล่นเอาไว้ปาหี่สั้นๆ หลอกคนมาดูยาว 5 วินาที ก็ทำให้เขาศรัทธาอยู่ ส่วนด้านความรู้นั้นมาเต็ม ทำให้ผมขายอภิรักษ์ได้เรื่อยๆ ตัวละอาทิตย์ สองอาทิตย์ไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเขาก็ไม่ได้มาเป็นลูกค้า แต่มานี่งเล่นเป็นเพื่อนกัน และยังช่วยแนะนำคนอื่นด้วย

รายนี้เขาฝักใฝ่แนวแจ๊สมาก เพราะเป็นมือกีตาร์แจ๊สมาก่อน ระดับผูกผ้าปิดตาเล่นไฟแล่บ และมีก๊วนของเขาอยู่ 3-4 คน มีพี่โตครูใหญ่คนแรกของโรงเรียนอูคูเลเล่เรา ป๋าทศผู้แวะเวียนมาตลอด และพี่โอ๋ลูกค้าคนแรกของผม ทุกคนเล่นแนวเดียวกัน จัดเป็นเพลงคนแก่ ซึ่งก็เพราะดี แต่ฟังยากๆ แหวกแนววัยรุ่นไปไกล ผมติดตามดูพวกเขาฝึกเพลงตามต้นตำรับกันตั้งแต่เพิ่งหัด จนลึกล้ำ

จนมาที่สยามสแควร์ อภิรักษ์เริ่มแต่งเพลงของตัวเอง ในแนวเดียวกับเพลงแจ๊สโบราณๆ ที่เขาฝึกเล่น เวลาเขามาที่ร้านผมก็ได้ฟังอยู่ตลอด เพลงเขาเพราะดี ฟังสบายๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรกับมัน คาดว่าช่วงชีวิตตอนนั้นของเขา คงมีอะไรเข้ามามากมาย ทำให้แต่งเพลงได้เรื่อยๆ แถมออกมาดีด้วย

และจุดเปลี่ยนก็มาถึง เมื่อทางต้นสังกัด สิงโต แจ้งยกเลิกการไปร่วมงานคอนเสิร์ตอูคูเลเล่ใหญ่ที่โตเกียวล่วงหน้าไม่นาน ผมแจ้งทางญี่ปุ่นไป เขาเสียดายมาก เพราะปีก่อนหน้านั้น สิงโต ไปเล่นมาคนชอบมากๆ เขาเลยถามว่าแล้วจะมีศิลปินคนไหนมาแทนได้ เนื่องจากผมอยากให้ไทยมีส่วนร่วมในงานนี้ ผมบอกเขาไปว่ามีทั้งๆ ที่ตอนนั้นผมไม่มีใครอีกเลย ตอนแรกเตรียมจะให้แชมป์อูคูเลเล่เยาวชนไทยไป แต่เขาอยากได้ผู้ใหญ่

วันรุ่งขึ้นอภิรักษ์มาเล่นเพลงของเขาที่ร้านตามปกติ ผมได้ยินก็เกิดแรงบันดาลใจ ชวนเขาให้ไปแสดงญี่ปุ่นกันเลย อภิรักษ์ตอบตกลงแบบงงงง เพราะงานนี้ไม่ใช่งานของหน้าใหม่ แต่เป็นงานที่ใหญ่และเป็นคอนเสิร์ตหลักของวงการอูคูเลเล่ญี่ปุ่น มีศิลปินเจ๋งๆ มาร่วมตลอด เขาเรียกมันว่า อูคูเลเล่ซุปเปอร์แจม

ตั้งแต่ทราบเรื่อง เราเหลือเวลาเพียงสองอาทิตย์
ที่จะสร้างศิลปินอูคูเลเล่ระดับโลกขึ้นมา 1 คน ซึ่งฝีมือนี่ผมไม่ต้องห่วง เขาเจ๋งอยู่แล้ว แต่เราต้องไปทำผลงานออกมาก่อน เลยให้คนในก๊วนแจ๊สของเขานั่นเองช่วยกัน ให้คุณเทพมือกราฟฟิกคู่ใจผมออกแบบปก ส่วนพี่โตเป็นซาวด์เอ็นจิเนียร์อยู่แล้วรับหน้าที่บันทึกเสียง มีคุณทศไปด้วย เป็นเดินทางไปทำอัลบั้มนี้ที่บ้านพี่โตที่ชุมพร ห้องอัดเอาฟูกมาบุๆ แล้วใช้ไมค์ต่อ ipad อัดกันเลย จากนั้นมาอัดเบสโดยตี้เลิฟอีส ที่ห้องของโตนโซฟา ออกมาเป็นเพลงในอัลบั้มเต็มของอภิรักษ์

เพลงที่ทำออกมาเพราะเหลือเชื่อ และไม่อยากเชื่อด้วยว่าอภิรักษ์ใช้เวลาสั้นๆ แต่งเพลงเหล่านั้นออกมาหลากหลายอรรถรส (มีเพลงผมด้วยเอาไปทำบรรเลงให้เต็มๆ) แต่เชื่อหรือไม่ว่าทุกเพลงของอภิรักษ์ไม่มีชื่อ! และด้วยความน่ารักไม่มีอีโก้ของเขา เขายอมให้ผมตั้งชื่อเพลงให้เลยเพราะคิดไม่ออก ผมจึงนำมาฟังแล้วตั้งชื่อเพลงให้ไปหลายเพลงเช่น Blueberry Sky, Siam Square เป็นต้น ซึ่งเป็นเพลงเด่นของเขาเลยทีเดียว

จากนั้นผมก็นั่งเทียนเล่าที่มาที่ไปของแต่ละเพลง ลงบนปกซีดี ซึ่งไม่ได้มั่ว แต่ผมใช้วิธีเข้าไปค้นหาคำตอบในจิตใจของอภิรักษ์มา ถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง แต่ต้องทำออกมาในเวลาอันสั้น ซึ่งเราก็ได้ซีดีอีลบั้มเต็ม Blueberry Sky ของ Apirak ออกมา พร้อมหอบหิ้วไปญี่ปุ่นให้สมศักดิ์ศรีศิลปินอูคูเลเล่เอกของไทยกัน ซึ่งหนึ่งเดือนก่อนหน้ายังไม่มีตัวตน แต่วันนี้เราไปเป็นตัวแทนชาวไทยกัน

ตัดมาที่เวที ณ สำนักงานใหญ่ของยาคูลที่กินซ่า กลางกรุงโตเกียว แมตช์แรกของ Apirak ได้เกิดขึ้น ในงานที่ศิลปินหลายคนแม้อยู่มานานยังไม่ได้ไป เขาขึ้นไปเล่นเพลง Blueberry Sky และ SiamSquare ของเขา ผมไม่กังวลว่าคนญี่ปุ่นจะชอบไหม เพราะถ้าผมชอบผมเชื่อ เวลาจะดูว่าผู้ฟังที่นั่นชอบไม่ชอบ สำหรับคอนเสิร์ตแบบนี้ เช็คเรตติ้งดูง่ายๆ ถ้าชอบเขาจะตบมือตามจังหวะเพลงอย่างพร้อมเพรียง ถ้าไม่ชอบก็แค่นั่งฟัง

ผมน้ำตาแทบไหล เมื่อคนดูทั้งยาคูลฮอล พากันตบมือตามอภิรักษ์ ที่น่าจะตื่นเต้นอยู่บ้าง และนั่งเล่นอูคูเลเล่อยู่บนเก้าอี้กลางเวที เหมือนฝันไป แต่ตอนนี้อภิรักษ์คือใครสักคนในวงการอูคูเลเล่โลกแล้ว คนญี่ปุ่นบอกว่าพวกเขาชอบแนวเพลงที่อภิรักษ์เล่นมาก แต่ไม่มีใครทำเพลงใหม่ๆ ออกมาเลย ได้แต่ฟังต้นตำรับจากแจ๊สยุค 60’s แต่อภิรักษ์ทำเพลงใหม่แนวเดิมนั่นออกมา เพราะด้วย ฟังง่ายด้วย เขาเลยมีความยินดีมากๆ ที่ได้มาดูกัน

พอหลังจากงานแรกนี้ เรามีต้องไปเล่นที่โอซาก้าอีก ผมกับอภิรักษ์ปรึกษากันและตกลงว่าจะนั่งเล่นไม่ได้ ต้องยืนและขยับไปด้วย มันจะดูสนุกกว่า และแก่น้อยลง ซึ่งก็เป็นไปตามนั้น เราแสดงที่ไลฟ์เฮาส์ใหญ่ในอะเมมูระ ย่านอเมริกันแถวชินไซบาชิ คนดูชอบอีกเช่นเคย และเปลี่ยนชีวิตเราไปตลอดกาล ผมเป็นโปรโมเตอร์ศิลปินที่หาใครเหมือนยาก ส่วนอภิรักษ์กลายเป็นศิลปินอูคูเลเล่แนวหน้าคนหนึ่ง

จากวันนั้นที่ผมพบเขาครั้งแรก ผ่านมา 9 ปีแล้ว ตอนนี้อภิรักษ์ เคยไปปรากฏในนิตยสารอูคูเลเล่ญี่ปุ่น และได้ไปแสดงอีกมากมายหลายที่ทั่วประเทศญี่ปุ่น และ ฮาวายหลายครั้งหลายครา กระจายไปเล่นต่อหน้าคนนับหมื่นที่เกาหลี เล่นที่ไต้หวัน ฮ่องกง ฟิลิปปินส์ และ สหรัฐอเมริกา เขากลายเป็นศิลปินที่ คามาค่า สนับสนุน ได้ร่วมเป็นหนึ่งในศิลปินของอัลบั้มครบรอบ 100 ปี ของ คามาค่า อูคูเลเล่สำนักเก่าแก่ที่สุดของโลก ร่วมกับมืออูคูเลเล่ชั้นแนวหน้าของโลก ทุกวันนี้ไม่แปลกเลยที่จะเห็นคนต่างชาติที่นิยมอูคูเลเล่ เอาเพลงของเขามาคัพเวอร์ มาลงยูทูป หรือนำไปเล่นตามคอนเสิร์ตต่างๆ

ที่เมืองไทย มีไม่กี่คนจะทราบว่าอภิรักษ์นั้น เป็นศิลปินอูคูเลเล่ระดับสร้างความเปลี่ยนแปลงคนหนึ่งของโลก นอกจากวิธีการเล่นของเขามีเอกลักษณ์สูง นั่นคือใช้นิ้วเดียวเล่น แต่ฟังเหมือนมีคนเล่นพร้อมกันสองคน! หรือจะเป็นการนำเพลงแนวที่ไม่มีใครทำใหม่แล้วมาประดับวงการ ให้คนอูคูเลเล่ทั้งโลกได้ฟัง ได้หัดตาม ผมไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมเขาถึงมาถึงจุดนี้ได้ และถ้าใครอยากดูเขาเล่น ที่ไทยเขาก็มีเล่นประจำอยู่ ตามผับเก๋ๆ ในกรุงเทพร่วมกับมือกีตาร์ ในนาม Butter Fingers

ผมเคยคิดว่า ถ้า อภิรักษ์ เอาจริงและทำอูคูเลเล่ให้เป็นอาชีพหลัก ออกตระเวณเล่นต่างประเทศ ญี่ปุ่น ฮาวาย อเมริกา ยุโรป เอเชีย ออสเตรเลีย คงจะทำเงินได้ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตสงบๆ กับครอบครัวที่เมืองไทย บริหารร้านนวดและบูติกของเขา ทำกราฟฟิคบ้างกรุบกริบ แล้วนานๆ ที ค่อยขอเมียไปแสดงต่างประเทศบ้าง ให้คนหายคิดถึง และกลายเป็นตำนานไปในที่สุด

และสำหรับใครที่ไม่รู้จัก นี่คือบุคคลมีค่าของไทย ที่สร้างชื่อเสียงให้ประเทศมาโดยตลอด แต่คนไทยไม่รู้จัก อภิรักษ์ ศิรินันทกุล เพื่อนผมเอง

เกร็ดอูคูเลเล่ 10 ข้อ

เกร็ดสนุกๆ 10 ข้อเกี่ยวกับ อูคูเลเล่ ทีบางที ท่านที่เล่นอูคูเลเล่มาตั้งนาน ก็อาจไม่ทราบ หรือท่านที่ไม่เคยเล่น ก็จะได้ทราบเรื่องราวอูคูเลเล่ครอบจักรวาล จบในกระดาษหนึ่งแผ่นครับ

พาชมนิตยสารอูคูเลเล่ของญี่ปุ่น Ukulele Magazine ดูว่าของดีมีอะไร

สวัสดีครับ หลังจากที่ได้เล่าเรื่องการเลือกซื้ออูคูเลเล่ไปเมื่อไม่นานมานี้ มีคนทักว่าที่ผมอ้างอิงเกี่ยวกับให้ไปดูในนิตยสาร Ukulele Magazine ว่าถ้าที่ญี่ปุ่นเขาใช้อะไร ก็แปลว่าผู้ผลิตนั้นมีมาตรฐานดีเยี่ยม ผ่านเกณฑ์อันพิถีพิถันของชาวอาทิตย์อุทัย ที่เลือกใช้แต่ของดีมีคุณภาพ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเสียง การเล่น สัมผัส หรือรูปลักษณ์ ซึ่งผมเองก็อิงตามนั้นมาโดยตลอด

แต่เจ้านิตยสารนี้ ไม่ได้มีขายในประเทศไทยสิครับ ถ้าอยากได้จริงๆ อาจจะลองสั่งจากร้านหนังสือญี่ปุ่นชั้นแนวหน้าในกทม.ได้ เขาจะออกเพียงปีละ 2 ฉบับเท่านั้น นั่นคือหน้าร้อน และหน้าหนาว ที่ออกแค่สองเล่มก็เพราะแม้จะมีคอมมิวนิตี้คนเล่นอูคูเลเล่ที่ญี่ปุ่นมากมาย แต่ก็ไม่ได้มากมายก่ายกองขนาดที่จะออกนิตยสารได้ทุกเดือน ซึ่งถ้าแบบรายเดือนจะเป็นวารสารแจกฟรีเล่มบางหน่อยชื่อ Rolling Coconut ที่สามารถไปหยิบฟรีได้ตามร้านดนตรี (ผู้เขียนเคยลงแล้วทั้งสองเล่ม ไม่ได้คุย แต่มันเกิดขึ้นจริง)

นิตยสาร Ukulele Magazine นี้ จะมีหน้าปกเป็นภาพวาดน่ารักๆ โดยศิลปินคนเดียวกันมาตั้งแต่เริ่มพิมพ์ ผมนั้นโชคดีมีทุกเล่มตั้งแต่เล่มแรก ตั้งใจสะสมให้ครบทุกเล่ม วางเรียงกันเอาสันออกแล้วดูมีค่ามาก เดี๋ยวพาชมส่วนต่างๆ ของนิตยสารนี้เสร็จ ผมจะเล่าให้ฟังถึงความเป็นมาของผมกับนิตยสารญี่ปุ่นนี้ครับ


เริ่มด้วยการ์ตูนขำขันเกี่ยวกับอูคูเลเล่ ตอนนี้ประมาณว่าอากาศดี เลยชวนไปเล่นอูคูเลเล่ในสวนดีกว่า ไปถึงสวนอย่างชิล แต่ฝนดันตกลงมา เลยต้องวิ่งหลบ จบ

ต่อด้วยการร์ตูนน่ารักๆ สอนโน๊ตเพลงเบสิค และโครงสร้างของคอร์ด ซึ่งผมว่าดีงาม เพราะเขาตระหนักถึงทั้งมือใหม่ที่เปิดขึ้นมาดูเป็นครั้งแรก และมือเก่าที่คร่ำหวอดก็สามารถเอาไปใช้สอนต่อได้อีก อ่านเล่นก็เพลิน อย่างเราดูรูปก็พอเข้าใจ

จากนั้นก็เข้าสู่เรื่องซีเรียสอย่าง การวิเคราะห์อย่างมีหลักการโดย Ryo Natoyama บัณฑิตหนุ่มที่ใช้อูคูเลเล่จบปริญญาทางดนตรีจากมหาวิทยาลัยโตเกียว ที่ถือเป็นสถาบันศึกษาที่ดีที่สุดของญี่ปุ่น ตอนนี้เป็นศิลปิน และมาเป็นนักเขียนประจำด้วย โดยเขาจะคุยเเจาะลึกรื่องเอฟเฟคและซาวด์ที่เกี่ยวข้องกับอูคูเลเล่

มีการแนะนำร้านขายอูคูเลเล่พร้อมสินค้าแนะนำ และโรงเรียนสอนอูคูเลเล่ทั่วประเทศ แบ่งตามภาคต่างๆ แม้ร้านที่ลงจะเป็นร้านเดิมๆ ทว่าในแต่ละเล่มจะแนะนำของไม่ซ้ำกัน เพราะเขาจะเลือกเอาของดี ณ ตอนนั้นมานำเสนอกัน 

หน้าประชาสัมพันธ์กิจกรรมอูคูเลเล่ต่างๆ และแนะนำอัลบั้มใหม่ๆ ของศิลปินอูคูเลเล่ ผมอยากให้มีแบบนี้ที่ไทยบ้างจริงๆ ก่อนอื่นเลยคืออยากให้มีสังคมอูคูเลเล่แข็งแรง ที่ไม่ใช่เฉพาะเด็กๆ แต่เป็นทุกวัย เพราะจริงๆ แล้วอูคูเลเล่นั้นเล่นได้ทุกวัย เป็นกิจกรรมยามว่างที่ใครก็เล่นได้ทุกวัน ทุกที่ สังสสกันสนุกจะตาย สักวันผมจะทำให้เมืองไทยมีแบบนี้ ถ้าผมไม่ตายซะก่อนนะครับ

คราวนี้มาที่ช่วงรีวิวครับ แต่ละเล่มเขาจะเชิญศิลปินอูคูเลเล่แต่ละท่าน มารีวิวอูคูเลเล่ที่ทางกองบรรณาธิการเลือกมาให้ ซึ่งส่วนนี้จะสามารถดูได้ด้วยว่าอูคูเลเล่แบบไหน ที่ชาวญี่ปุ่นเขาชอบ และเลือกมาแนะนำกัน แน่นอนอะไรที่เขาแนะนำคือดีงามแน่นอน เพราะนี่คือญี่ปุ่นนะครับ ไม่มีไก่กาอาราเร่

ผมจะเลือกหน้ารีวิวต่างๆ มาให้ชมนะครับ จริงๆ หลายเล่มรวมกันมีแนะนำมากมาย ก็ขอสุ่มเลือกมาครับ จะเห็นว่ามี aNueNue อยู่ด้วยนะครับ แต่เป็นรุ่นสูงๆ เสมอ เพราะที่ญี่ปุ่นมักจะเลือกตัวดีไปเล่นเลย ตัวเริ่มๆ ก็มีขายแต่ส่วนมากจะเป็นเด็กๆ ที่ใช้ พอดีอูคูเลเล่ผู้ใหญ่ญี่ปุ่นเล่นกันเป็นเรื่องปกติ เพราะมีความเข้าใจว่ามันไม่ใช้ของเล่น มันคือเครื่องดนตรีที่เล่นได้กว้างและลึก เด็กก็เล่นแบบหนึ่ง ผู้ใหญ่ก็เล่นได้ลึกล้ำ อูคูเลเล่ที่นั่นจึงมีความเฟื่องฟูมาก

อูคูเลเล่แต่ละตัวที่รีวิว ส่วนมากจะเป็นตัวเทพๆ ราคาดุเดือด ทว่าชาวญี่ปุ่นเข้าใจและถือเป็นงานศิลปะ ซึ่งเมื่อผมได้สัมผัสอูคูเลเล่ดีๆ ของญี่ปุ่นแล้ว ผมก็เห็นด้วยว่ามันงดงาม ไร้ที่ติ ทั้งข้างนอกและข้างใน แถมเสียง สัมผัสดีมากๆ คนสร้างได้ใส่จิตใจของเขาลงไปเต็มที่ ผลิตสิ่งดีๆ ที่สุดออกมา

ผมไม่พล่ามแล้วครับ ให้ชมไปก่อน

เล่มล่าสุดมี Shima Ukulele ด้วยครับ เป็นอูคูเลเล่ที่ออกแบบโดยศิลปินอูคูเลเล่อันดับหนึ่งของโลก Jake Shimabukuro 

มาชมหน้าโฆษณากันบ้างครับ อย่างที่เล่าครับ ถ้าอยากมาดูว่าอูคูเลเล่แบรนด์ระดับโลกอันไหนดีจริงๆ ให้มาดูที่นิตยสารญี่ปุ่นนะครับ เขตปลอดไก่กาอาราเร่

เดี๋ยวผมลงให้ชมคร่าวๆ นะครับ บางแบรนด์ที่ดีๆ ที่ไม่ได้ลงก็มีนะครับ แต่ที่ลงนี่ดีแน่ๆ ไม่ต้องสงสัยใดๆ ครับ บางทีแบรนด์อูคูเลเล่ท่านอาจไม่คุ้นเคย แต่ชื่อเหล่านี้เชื่อใจได้แน่นอนครับ

ชมสนุกๆ ครับ

หลังจากนี้จะลงอีกสักอันนะครับ แล้วไปเรื่องอื่นต่อดีกว่า

จบเรื่องโฆษณาเพื่อดูว่าแบรนด์ดีๆ มีอะไรบ้างกันแต่เพียงเท่านี้นะครับ จากนี้ขอทิ้งท้ายด้วยช่วงที่ผมโชคดีได้ไปอยู่ในนิตยสารนี้บ้างเมื่อครั้งที่จัดงาน Thailand Ukulele Festival ครั้งที่ 2 ซึ่งในปัจจุบันผมก็ยังจัดอยู่นะครับ และจะมีงานครั้งที่ 7 ขึ้นเร็วๆ นี้ที่เอ็ม บี เค เซ็นเตอร์ วันที่ 29 พ.ย. - 2 ธ.ค. 2561 ครับ ห้ามพลาดนะครับ

บรรณาธิการนิตยสารเล่มนี้ได้ข่าวเรื่องงานไทยแลนด์อูคูเลเล่เฟสติวัล เลยเดินทางมาทำสกู๊ป ผมก็ดีใจที่มีส่วนทำให้ชื่อประเทศไทยไปอยู่บนสื่อญี่ปุ่น จากวันนั้นถึงวันนี้ผมมีความสัมพันธ์อันดีกับเขา และเป็นเพื่อนกันตั้งแต่นั้นมาครับ โดยผมมีเขียนคอลั่มให้เขาด้วยครั้งหนึ่ง เมื่อตอนไปงานอูคูเลเล่เฟสติวัลที่โอกินาว่า

เราคือร้านของคนไทยร้านเดียวที่ได้ลงนิตยสารเล่มนี้ เพราะเราเป็นมากกว่าร้าน ที่มีร้านเพราะเรารักอูคูเลเล่ จึงต้องทำร้านเพื่อเผยแพร่อูคูเลเล่ให้ถูกต้อง นิตยสารญี่ปุ่นเขาเข้าใจเราจึงมาหา วันก่อนมีเด็กคนหนึ่งมาสั่งซื้ออูคูเลเล่ตัวเริ่มต้นมากๆ แต่บอกผมว่าไม่กล้าสั่งกลัวโดนหลอก ให้ผมถ่ายภาพหน้าร้านไปให้ดูว่ามีตัวตนจริง ผมไม่ได้ถ่าย แต่บอกเขาไปว่าเชื่อใจผมเถอะ เพราะถ้าที่ประเทศไทยเรื่องอูคูเลเล่ ก็ไม่น่ามีที่ไหนน่าเชื่อถือกว่าผมแล้ว ส่วนในใจก็คิดว่า แหมอยากให้น้องไปอ่านนิตยสารญี่ปุ่นจัง 555

ปิดท้ายด้วยภาพที่มีศิลปินชาวไทยอยู่ด้วยครับ มีลุลาและสิงโตนำโชค ที่ใช้ aNueNue ทางนิตยสารเลยนำไปลงพร้อมกับศิลปินคนอื่นๆที่ใช้เหมือนกันครับ 

ปิดที่พาชมโรงงานของ aNueNue ครับ

ผมหวังว่าการนำนิตยสารอูคูเลเล่ของญี่ปุ่นมากางดูกันครั้งนี้ จะเพิ่มมุมมองใหม่ๆ ต่ออูคูเลเล่ให้กับท่านได้ไม่มากก็น้อยนะครับ เบื้องต้นเลยคืออยากนำเสนอว่าอูคูเลเล่ดีๆ ที่เขาใช้นั้นมีอะไรบ้าง เวลาท่านหาอูคูเลเล่ให้ตัวท่านหรือลูกหลาน คนรัก จะได้ใช้ประกอบการตัดสินใจครับ แน่นอนว่าที่ไทยมักจะเลือกรุ่นเริ่มๆ ท่านก็เลือกรุ่นเริ่มๆ ของแบรนด์ที่ญี่ปุ่นเขานำเสนอได้ครับ รับรองว่ามีคุณภาพ บางครั้งผมก็ไม่รู้จะบอกอย่างไร เวลามีคนไม่รู้จักผู้ผลิตอูคูเลเล่เลยสักราย แล้วไม่เข้าใจว่าแบรนด์ที่ดีมีชื่อเสียง มันแตกต่างกับไก่กาอาราเร่ยังไง ผมก็ใช้นิตยสารนี้อ้างอิงครับ แต่ถ้าคนๆ นั้นฟังเป็น แค่มาเล่น มาสัมผัสเปรียบเทียบก็จะเข้าใจ 

ผิดพลาดประการใดขออภัยนะครับ ผมก็แค่อยากมาเล่าเรื่องเป็นอาหารสมองให้ท่าน ขอบคุณคร้าบบบบบบ

การเลือกซื้อ อูคูเลเล่ ให้ได้ดั่งใจ

แนะนำการเลือกหาอูคูเลเล่ให้เหมาะกับความต้องการ พร้อมชี้ลู่ทางหาข้อมูลเพื่อเช็คว่าอูคูเลเล่แบรนด์ไหนมีคุณภาพ โดยผู้คร่ำหวอดในวงการอูคูเลเล่ที่สุดคนหนึ่งของประเทศไทย

Ribbee Ukulele Ensemble @ The Commons

Ribbee's Ukulele Ensemble's first ever public performance.  This is the beginning of our ukulele ensemble project that we established about 2 months ago.  The group consists of  both Thais and international adults and children members.  We are planning for more performance in the future both in Thailand and abroad.


การแสดงครั้งแรกของ ริบบี อูคูเลเล่ อองซอมเบิล การรวมกลุ่มบรรเลงอูคูเลเล่ ที่เราจัดตั้งขึ้นประมาณ 2 เดือนก่อน (ต.ค. 2559) ทีมของเรามีทั้งเด็กและผู้ใหญ่ และสมาชิกมาจากไทยและต่างประเทศ โดยเราจะพัฒนากลุ่มของเราไปเรื่อยๆ ทั้งจำนวนเพลง ขนาดวง และฝีมือ โดยมีจุดหมายจะออกแสดงตามที่ต่างๆ ทั้งไทย และเทศ โปรดติดตามครับ


สมาชิกของ Ribbee Ukulele Ensemble


สำหรับการแสดงครั้งแรกนี้ เราได้รับเกียรติให้ไปแสดงที่ The Commons คอมมิวนิตีมอลสุดชิล ทองหล่อ 17 บรรยากาศดีมาก คนก็เยอะ สนุกสนานกันไปครับ


Papon ผู้สอน Ribbee Ukulele Ensemble


Ballyhoo ผู้สอน Ribbee Ukulele Ensemble และน้องคุ๊กกี้


พี่ด่อง ครูอ๋อปภณ และน้องสมาชิก Ribbee Ukulele Ensemble

สำหรับที่มาของ Ribbee Ukulele Ensemble นั้น มาจากการที่พี่ด่อง ได้ไปตระเวณชมบรรยากาศอูคูเลเล่ตามประเทศต่างๆ แล้วพอว่า นอกจากอูคูเลเล่จะสามาระเล่นคนเดียว หรือเล่นกับเครื่องดนตรีอื่นได้แล้ว มันยังสามารถเอามาเล่นด้วยกันได้ด้วย เป็นกลุ่มใหญ่ แบ่งพาร์ทกันเล่นแบบวงอองซอมเบิล ซึ่งนอกจากจะสนุกแล้ว ยังสร้างมิตรภาพและสังคมอูคูเลเล่ไปพร้อมๆ กันด้วย ทำให้ทุกคนได้ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ และแสดงศักยภาพของเครื่องดนตรีเล็กๆ นี้ ว่าเอามารวมกันมันกันอลังการได้เหมือนกัน โดยตอนนี้ยังอยู่ในช่วงก่อตั้ง คาดว่าในสามปี เราจะมีวงอูคูเลเล่อองซอมเบิล Ribbee Ukulele Ensemble ที่แข็งแรง


ปิดท้ายการแสดงของ Ribbee Ukulele Ensemble ด้วยการแสดงของ Butter Fingers วงที่มี Apirak มืออูคูเลเล่ระดับโลกเป็นสมาชิกร่วมกับครูอ๋อแห่งริบบี


ทีมงาน Ribbee ที่ไปเปิด Ukulele Workshop ฟรีกันด้วยเลย


Ribbee Team at The Commons Thonglor 17

โซปราโนมหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่

อูคูเลเล่ที่ผมมีนั้นมีหลากหลายแบบ หลายตัว หลายขนาด หลายผู้ผลิต แต่วันนี้จะเลือกมาเล่าเกี่ยวกับอูคูเลเล่โซปราโนที่เป็นที่ชื่นชอบที่สุด ณ ตอนนี้ ซึ่งก็มีกันหลายตัวทีเดียวครับ ลองมาดูกัน ก่อนเข้าเรื่องขอแถลงก่อนว่าที่เอามาให้ชมนี้ เกือบทั้งหมด กระผมไม่ใช่ตัวแทนจำหน่าย และไปซื้อมาแบบทุกๆ คน นั่นก็คือเดินไปที่ร้าน ลอง จ่ายเงิน แล้วถือออกมาครับ อีกเรื่องคือขอประทานโทษที่ภาพจะไม่ค่อยชัดและมีแสงสะท้อนนะครับ เพราะถ่ายในร้านตอนเย็นๆ มีการสอนอยู่เต็มบริเวณ ทำให้ต้องรีบๆ ถ่ายมาแบบเกรงใจๆ ครับ


1. Naturel Custom Soprano Long Neck อูคูเลเล่นักการเมือง

สำหรับอูคูเลเล่ตัวนี้ ที่ต้องหยิบยกมาคุยกันก่อนใคร เพราะกว่าจะได้มารอกันยาวนานถึงสามปีดีดัก เรื่องของเรื่องคือ น้า ทัทซึกิ โมริ เพื่อนชาวญี่ปุ่นผม ซึ่งเป็นทีมงานของสำนักอูคูเลเล่ที่เก่าแก่ที่สุดของญี่ปุ่น คิวายา แห่งอะซาคุสะ ได้ไปร่วมงานอูคูเลเล่ที่ฮาวายพร้อมกับทีมอูคูเลเล่อองซอมเบิลของโตเกียวหลายสิบชีวิต โดยนำอูคูเลเล่แบบในภาพข้างบนนี้ไปใช้ แต่ของเขาสีเป็นสีน้ำทะเลเทอควอยส์เลย ผมเห็นแค่รูปร่างหน้าตา ยังไม่ทันได้ฟังเสียงหรือทราบประวัติ ก็ตกหลุมรักมันเข้าแล้ว จึงไม่รอช้า รีบติดต่อเพื่อนผมว่าช่วยสั่งให้สักตัวได้หรือไม่ ตอนนั้นผมไม่ทราบหลอกว่าจะต้องรอนานหรือจ่ายค่าตัวมันสักเท่าไหร่ ผมสั่งเลย

เพื่อนรับปากโดยไม่ได้บอกอะไรผมมาก ตอนนั้นผมทราบว่านี่งานคัสตอมแน่ๆ เลยสั่งให้ทำอินเลย์รูปผึ้งบนคอ ส่วนรูปนกฮัมมิ่งเบิร์ดบนหัวของอูคูเลเล่คือโลโก้ของเขาอยู่แล้ว พร้อมให้ติดปิ๊กอัพมาด้วยเลย และเวลาก็ผ่านไป... หนึ่งปี สองปี สู่ปีที่สาม

ระหว่างรอผมทำการบ้านบ้าง โดยการลองเช็คว่าเขาคือใครกันจากการสอบถามผู้คนในวงการ ก็ได้ความว่าเขานั้นเป็นนักเจียรนัยอัญมณีอยู่ที่นาโกยา งานหลักคือเจียรนัย ส่วนสร้างอูคูเลเล่นั้นคืองานรอง ทำให้แต่ละปีนั้น จะผลิตมาได้แค่สองสามตัวเป็นอย่างมาก ที่เด็ดขาดกว่านั้นคือ ด้วยความที่เขาเป็นคนนิสัยดี ผู้คนรักใคร่มาก จนในที่สุดก็ได้รับตำแหน่งทางการเมือง ทำให้การทำทั้งเจียรนัยและสร้างอูคูเลเล่ กลายเป็นเรื่องแทบเป็นไปไม่ได้

แต่ผมก็โชคดีที่เมื่อสิ้นปีที่สาม ผมก็ได้รับอูคูเลเล่สีน้ำเงินบนลายไม้เมเปิ้ล ที่เล่นดีจนน่าตกใจ ที่สำคัญ แม้ผมสั่งติดปิ๊กอัพธรรมดารุ่น 5-0 ที่แสนจะไม่มีพลัง แต่อูคูเลเล่ตัวนี้ เมื่อต่อแอมป์กลับเปล่งเสียงออกมามีน้ำมีนวลเหลือเกิน เล่นเพลงอะไรก็เพราะกว่าปกติ นับเป็นการรอคอยสามปีที่คุ้มค่าสำหรับผม

สองสามปีต่อมา ผมไปเดินที่งาน NAMM Show ที่สหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นงานแวดงเครื่องดนตรีใหญ่ที่สุดในโลก ก็ไปเจอกับ Naturel แบบเดียวกับผม แต่เป็นสีเขียว แถมมีอินเลย์รูปผึ้งแบบที่ผมสั่ง แต่คราวนี้เขาเพิ่มเต่าเข้ามาอีกตัว ทำให้อูคูเลเล่ตัวนั้นมีทั้งเต่า ผึ้ง และนก ผมถามคนที่รับมันมาขาย ได้ความว่า นี่คืออูคูเลเล่เพียงตัวเดียวที่เขาทำออกมา และทำเป็นงานอดิเรก ผมเห็นเข้าก็ว่าจะสอยแล้ว แต่ขณะกำลังวุ่นๆ อยู่ พ่อค้าจากฮาวายก็มากว้านไป ซึ่งผมก็มาเจอมันอีกทีที่ร้านของพ่อค้าคนนั้นที่ฮาวาย แต่ไม่นานก็มีคนสอยไป ผมก็ได้แต่รับรู้ว่านอกจากผมและโมริ ยังมีใครสักคนที่มีมัน หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นอูคูเลเล่ของ Naturel ที่ทำออกมาใหม่อีกเลย จะเจอก็แต่มือสอง ซึ่งเจอปุ๊บก็เก็บปั๊บมาเลยครับ ของล้ำค่าแบบนี้ จะพลาดได้ไง

2. Mitsuta Custom Ukulele Soprano อูคูเลเล่กลิ่นควันบุหรี่

เล่าถึงตัวนี้ ที่มาก็คล้ายๆ ตัวที่แล้วครับ เนื่องจากสมัยเริ่มเข้าวงการอูคูเลเล่ใหม่ๆ ผมตื่นตาตื่นใจทุกทีที่ไปทำงานญี่ปุ่น เพราะอูคูเลเล่เขาจะปราณีตบรรจงมากๆ ไม่ใช่แค่ภายนอก แต่หากเขาเข้าไปตะแคงตาดูถึงข้างใน จะพบว่างานเขาดีไม่มีที่ติจริงๆ แต่ที่สำคัญกว่าคือ อูคูเลเล่ผลงานของช่างญี่ปุ่นนั้น เล่นง่ายมาก และเสียงดีมากๆ ครับ เขาใส่จิตวิญญาณลงไปในอูคูเลเล่จริงๆ จังๆ

สำหรับ Mitsuta นี้ ผมเห็นมันครั้งแรกจาก Kyas ศิลปินอูคูเลเล่จ้าวเทคนิคของญี่ปุ่น ก็เหมือนทุกที ครั้งแรกที่เห็นก็อยากได้ทันที เพราะงานฝีมือเขาดีงามมาก แต่ละตัวจะไม่เหมือนกันทีเดียว รูปทรงมันจะดูธรรมชาติมากกว่าดูเป็นอะไรที่ออกมาจากแม่พิมพ์ แถมบริดจ์เขายังทำออกมารูปทรงน่ารักแบบงานไม้ฝีมือญี่ปุ่นๆ เขายังได้นำแรงบันดาลใจของการตวัดพู่กันแบบญี่ปุ่น มาทำเป็นอินเลย์ที่คอของทุกตัวได้อย่างชดช้อย ส่วนงานฝังมุกนี่ปราณีตมาก แม้บางคนจะบอกว่าเยอะเกินไป แต่ทุกๆ การฝังนั้น เขาค่อยๆ ทำมันอย่างตั้งใจทุกจุด จริง และสำหรับอูคูเลเล่ของ Mitsuta พ่อมดอูคูเลเล่แห่งฮิโรชิมานี้ เวลาสร้างมัน ปากเขาน่าจะจะคาบบุหรี่ไปด้วย ทำไปละเลียดควันไป ทำให้กลิ่นอายของบรรยากาศรมควันบุหรี่ ติดมากับอูคูเลเล่ด้วย พอเราดมในซาวด์โฮล จะได้กลิ่นบุหรี่จางๆ ที่หอมมากกว่าเหม็นลอยออกมา

สำหรับเรื่องเสียงนี่หายห่วง อูคูเลเล่ระดับนี้ของญี่ปุ่นเสียงเพราะใส และเล่นง่ายมากๆ ครับ เล่นแล้ววางไม่ลงเลยทีเดียวเชียว และแน่นอนว่ามันหายากมากๆๆๆๆๆ ครับ ผมจะเล่าให้ฟังว่าได้มาได้ยังไง

หลังจากผมประทับใจกับอูคูเลเล่ Mitsuta ของ Kyas แล้ว ผมก็ขอให้เขาสั่งให้ แต่คราวนี้ไม่มีกำหนดว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ หรือแม้กระทั่งเริ่มทำเมื่อไหร่ ผมเลยสั่งไว้และมองหาไปด้วย เจอครั้งแรกที่ร้านคิวายา คราวนั้นผมสอยไปหลายตัว แต่คนขายไม่ยอมขายตัวนี้ให้ บอกจะเก็บไว้ให้ลูกค้าญี่ปุ่นเพราะมีมาตัวเดียว ผมก็เลยได้แต่ทำตาปริบๆ ด้วยความเข้าใจ

จนมาถึงตอนที่ผมพา สิงโต นำโชค ไปแสดงที่ญี่ปุ่น สมัยเขาออกผลงานเพลงใหม่ๆ เราก็ไปเยี่ยมร้านคิวายากัน ที่นั่นมีชั้นพิเศษที่มีแต่ของโหดๆ และวันนั้นผมก็ไปเจอกับเจ้าตัวนี้เข้าให้แต่คราวนี้ผมไม่บอกว่าจะสอย ปล่อยให้กลับกันก่อน แล้วผมส่งข้อความไปแจ้งว่าจะเอา พอดีตอนนั้น สิงโต ไปแสดงที่โตเกียวพอดี และเป็นที่ชื่นชอบของแฟนอูคูเลเล่ชาวญี่ปุ่น เล่นเสร็จเขาก็ยกอูคูเลเล่ตัวนี้มาให้ สิงโต ด้วยคิดว่าคนที่จะสอยคือสิงโต แล้วสิงโตก็รับไว้แบบงงงง ผมเดินมาเจอพอดีเลยมาจัดการ บอกเขาว่าผมเองที่จะเอา แล้วก็จัดการจ่ายเงิน และนั่นคือการได้อูคูเลเล่ตัวนี้มาอย่างฟลุ๊คๆ ครับ

หลังจากนั้นผมก็ได้มาอีกสี่ตัว ด้วยความช่วยเหลือของ Kyas และ คิวายา แต่ได้กระจายสู่ผู้พิศมัยอูคูเลเล่ท่านอื่นไปแล้ว เก็บตัวนี้ไว้ และรอจะสั่งอีกตัวไวๆ นี้ครับ

3. Chihale Ukulele Siamese Cat
 
อูคูเลเล่สำนักนี้ ผมเห็นครั้งแรกจากนิตยสาร Ukulele Magazine ของญี่ปุ่น อูคูเลเล่ทุกตัวจะมีอินเลย์รูปน่ารักๆ เล็กๆ เหนือซาวด์โฮลไม่ซ้ำกัน ดูแล้วน่ารักอย่างมีรสนิยม อยากมีไว้ครอบครองสักตัว ผมจึงมาศึกษาดูว่าใครสร้าง ปรากฏว่าผู้สร้างคือสตรีหนึ่งเดียวของญี่ปุ่น ที่สร้างอูคูเลเล่ นามว่า Chiharu จากคันไซ เธอทั้งสร้าง เล่นอูคูเลเล่ และยังเต้นระบำฮูล่าด้วย ครบวงจรเลยทีเดียว ด้วยความที่เป็นคนสายนี้จริงๆ อูคูเลเล่ทุกตัวที่ทำออกมา พอเสร็จปุ๊บก็มีคนสอยทันที โดยเฉพาะสาวๆ ชาวญี่ปุ่นที่เล่นอูคูเลเล่ จะนิยม Chihale กันเป็นพิเศษ ด้วยตอบโจทย์ความน่ารักสไตล์ญี่ปุ่น

วันหนึ่งขณะไปทำทัวร์คอนเสิร์ตที่ Kochi ผมก็ได้เจอกับน้า มาสะ เจ้าของร้าน Ohana ร้านอูคูเลเล่ที่เจ๋งที่สุดของแถบคันไซ เขาหอบเอาอูคูเลเล่คัสตอมมาขายหลายตัว ผมเจอ Chihale ทรงสับปะรด แล้วมีอินเลย์สับปะรดเล็กๆ เหนือซาวด์โฮลด์ขายอยู่เป็นมือสอง ผมก็รีบสอยทันที แต่สอยมาให้ภรรยาเป็นของขวัญ ซึ่งเป็นข้ออ้างการเสียเงินที่ดี ภรรยาเห็นแล้วชอบมาก เรียกว่ามันถูกใจผู้หญิงจริงๆ

จากนั้นผมก็ได้มีโอกาสสั่งทำเอง โดยผมแม้จะรู้จักกับผู้สร้างแล้ว แต่ผมก็ไม่ไปสั่งตรงๆ ผมยังคงฝากน้ามาสะสั่ง ไม่มีการก้าวข้ามกัน เพราะความเป็นเพื่อนมันอยู่เหนืออื่นใด พอผมสั่ง ก็เลยเลือกสั่งอินเลย์แมวศรีวิเชียรซะเลย โดยมีอุ้งตีนแมวเป็นจุดบอกตำแหน่งบนคอ น่ารักแบบในรูปครับ พร้อมกันนั้นได้สั่งอีกตัวด้วย โดยให้เขาใช้ไม้ Hinoki ทำ แล้วใส่อินเลย์เป็นตรา ริบบี สวยงามดีครับ

หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยมีโอกสได้สอย Chihale อีกเลย เพราะไม่เคยทันครับ ครั้นจะสั่งเองก็ยังไม่ได้ทำ ส่วนสองตัวที่มี ตอนแรกมีนักสะสมที่ผมเคารพท่านหนึ่งจะซื้อต่อ ผมเลยยอมขาย แต่แกเปลี่ยนใจกลางอากาศซะก่อน ทำให้ปัจจุบันผมมี Chihale อยู่ครบทั้ง 3 ตัวครับ
อ๊อ สุ้มเสียงของสำนักนี้ จะออกมาเป็นเม็ดๆ แห้งๆ คล้ายสาวไมโกะญี่ปุ่นใส่กิโมโนก้าวเท้าสั้นๆ ในย่านกิออนเกียวโต มีสเน่ห์ไปอีกแบบครับ

4. Kamaka Mahogany Soprano 1960's

ใครจะคาดคิด ว่าของแจกฟรี จะกลายเป็นของมีค่าได้ขนาดนี้ครับ อูคูเลเล่ตัวนี้คือตัวอย่างของของฟรีที่ว่า เพราะเมื่อสมัยก่อนที่เขาสร้างมันขึ้นมา Kamaka สำนักอูคูเลเล่เก่าแก่ที่สุดของฮาวาย ได้ทำมันมาเพื่อแจกให้เด็กๆ ในโรงเรียนได้เล่นกัน เพราะที่ฮาวานสมัยก่อน อูคูเลเล่คือหนึ่งในวิชาที่ต้องเรียน และแน่นอนขึ้นชื่อว่าของแจก แถมเป็นของที่นักเรียนใช้กันจากรุ่นสู่รุ่น มันมักจะพังไปตามกาลเวลา อูคูเลเล่ตัวนี้รอดมาได้ จนมาถึงมือผมในยุคนี้

สำหรับอูคูเลเล่ Kamaka นั้น ปกติเขาจะใช้ไม้ Koa ซึ่งเป็นไม้พื้นเมืองของฮาวาย ที่มีราคาแพงมาสร้าง ส่วนไม้ Mahogany นั้นจัดเป็นไม้ที่ถูกที่สุดชนิดหนึ่ง ที่นำมาทำเครื่องดนตรี ซึ่งก็เหมาะกับหน้าที่เป็นอูคูเลเล่โรงเรียนของมัน แต่เมื่อกาลเวลาผ่าน ไม้แห้งจนไม่รู้จะแห้งไปไหนได้อีก พร้อมการที่ถูกเล่นมาก ทำให้ไม้ของอูคูเลเล่นี้ผ่านการสั่นสะเทือนจนเบิร์นถึงจุดสุดยอด เล่นแล้วเสียงออกมาดังกังวาลอย่างน่าตกใจ

ผมก็โชคดีได้ตัวนี้มาในราคา 200 เหรียญสหรัฐจากตลาดนัดที่ฮาวาย คนขายได้มาฟรี ขายได้ 200 เหรียญถือว่าเทพมาก แต่ถ้าใครจะมาซื้อต่อผม ผมว่าต้องมีหกหลักถึงจะยอมคุยครับ อูคูเลเล่ตัวนี้สะบักสะบอมมาก มีการเปลี่ยนลูกบิดมาแล้ว เรียกว่าขี้เหร่จัด แต่เมื่อมันถูกเล่น ทั้งผุ้เล่นและผู้ฟัง จะตระหนักทันทีว่านี่มันไม่ธรรมดาซะแล้ว เหมือนสตรีพิการอัปลักษณ์ ที่ขับร้องเพลงออกมาได้ไพเราะจนทุกคนต้องหันมามองอย่างชื่นชม และอูคูเลเล่ตัวนี้เป็นอูคูเลเล่โซปราโนที่ทั้ง Abe Lagrimas และ Kalei Gamiao สุดยอดนักอูคูเลเล่โลกมาลองแล้วยอมรับว่า มันคืออูคูเลเล่เสียงดีที่สุดที่เขาได้เล่นมาเลยทีเดียว

ภายหลังผมไปเสาะหาอูคูเลเล่ Kamaka ไม้ mahogany มาได้อีกสองตัว สุ้มเสียงดีเหมทอนกัน แต่ยังสู้ตัวนี้ไม่ได้ คล้ายเราเจอรถแรงๆ แต่เร่งอย่างไร ก็ยังห่างอีกคันอยู่ประมาณเมตรครึ่ง และนี่คืออูคูเลเล่ตัวที่ผมรักที่สุด ซึ่งผมเอามาลงไม่ได้เรียงตามลำดับ แค่ลงตามสะดวกครับ

5. Kamaka Soprano Monkeypod 1940's - 60's

รูปร่างเบี้ยวๆ แบบนี้ งานหยาบๆ แบบนี้ ให้สุ้มเสียงอูคูเลเล่วินเทจดีนักแล นี่คืออูคูเลเล่ที่ผมภาคภูมิใจอีกตัว ตัวนี้ได้มาไม่ถูกครับ เพราะซื้อต่อมาจากเพื่อนพ่อค้าอูคูเลเล่หายากที่ฮาวายในราคาแพง แต่ถ้าไม่ซื้อก็คงหาไม่ได้อีก เพราะมันคือแรร์ไอเท็มครับ เท่าที่ผมทราบว่ากันว่าในช่วงปี 1940-46 Kamaka เขาให้ศิลปินชื่อ Johny Lai มาใช้โรงงานเพื่อสร้างอูคูเลเล่หาลำไพ่ได้ในตอนกลางคืน หรือในวันหยุด และอูคูเลเล่ที่เขาสร้างจะทำจากไม้ Monkeypod หรือจามจุรีนั่นเอง ซึ่งเป็นไม้ที่ถูกลงมาเยอะ และติดตราว่า Ka-Lae

ส่วนตัวนี้เปรียบเสมือนอูคูเลเล่แฟรงเกนสไตน์ เพราะมันมีส่วนที่มาจากยุคที่ผมเพิ่งเล่าไป แต่มีการนำมันกลับมาซ่อมแซมอีกทีในยุค 60's แล้วติดตรา Kamaka ลงไปแทนที่ทั้งที่หัว และในบอดี้ ชุบตัวอัพเกรดจาก Ka-Lae เป็น Kamaka ไป ซึ่งผมคิดว่าเมื่อคน Kamaka มาเห็นอูคูเลเล่ที่เกิดมาจากโรงงานเดียวกัน เขาก็เลยทำให้มันเป็น Kamaka ซะเลย เพราะก็ไม่ได้ต่างอะไรกัน และนั่นทำให้อูคูเลเล่ตัวนี้กลายเป็นตัวเดียวที่มีในโลกก็ว่าได้

สำหรับสุ้มเสียงนั้นหายห่วง เล่นแล้วออกมาเป็นหนังขาวดำกันเลยทีเดียว ผมว่าเล่นแนว Ragtime กับอูคูเลเล่ตัวนี้แล้ว เข้ากันอย่างกับปี่กับขลุ่ยเลยครับ วันก่อนผมนึกสนุก เช็ดคราบดำๆ ที่คอของมันออก ปรากฏว่าหนามาก มันคือขี้ไคล (ของใครหลายๆ คน) สะสมกันมาจะหนึ่งศตวรรษ ตอนนี้สะอาดเลยครับ หรือผมได้ทำลายความวินเทจของมันไปแล้ว?

6. Isana Custom Blue Soprano Long Neck

อูคูเลเล่ตัวนี้เป็นอูคูเลเล่คัสตอมเพียงตัวเดียว ที่ผมนำมาเล่นแบบไม่ห่วงหล่อ คือสตรัม เคาะ ตบเต็มที่แบบไม่ห่วงเป็นรอย ด้วยเชื่อว่าของดีๆ ก็ต้องเล่นให้เต็มศักยภาพ และตัวนี้เป็นตัวที่ผมเล่นทุกวัน วางไว้บนโต๊ะแบบไม่ได้ดูแลมันนัก แต่ก็หยิบมาขึ้นมาตลอดเวลา

นี่คือ Isana อูคูเลเล่คัสตอมจากโอซากา คนสร้างเคยมาร้านผมที่เมืองไทยแล้ว แต่ตอนเขามาผมอยู่ที่ญี่ปุ่น (ฮา) คนสร้างนอกจากสร้างแล้ว ยังเป็นผู้เล่นแนวฮาวายด้วย อูคูเลเล่ของเขากดง่าย เสียงชัด ดัง กังวาล งานปราณีต ดีไปหมดตามสไตล์งานคัสตอมญี่ปุ่น ที่ผมชอบมากสำหรับตัวนี้คือ ผมรู้สึกว่ามันมีเสียงประสานลอยออกมาด้วยเมื่อสตรัมคอร์ด คล้ายๆ ใส่เอฟเฟคคอรัสเข้าไป ซึ่งหาไม่ได้จากอูคูเลเล่ตัวอื่น

ตัวนี้ผมได้มาเป็นมือสอง แต่ตอนที่ได้มามันใหม่อย่างกับมือหนึ่ง! ตอนนั้นพาอภิรักษ์ นักอูคูเลเล่แถวหน้าของไทย ไปแสดงที่โอซากา ก่อนแสดงเรามีเวลาว่างนิดหน่อย ผมก็ชักชวนกันไปเดินดูเครื่องดนตรีที่ Miki Gakki จนมาเจอตัวนี้ เมื่อแรกเห็น สีน้ำเงินของมันถูกใจผม เพราะเป็นสีที่ชอบ พอหยิบมาเล่นก็ตกใจ เพราะเสียงดีเหลือเกิน เลยสอยมา และจากวันนั้นผมก็เล่นมันทุกวัน เอาไว้ที่บ้านเลย จนมาไม่นานนี้ผมเอาไปที่ร้านทำไมไม่ทราบ แล้วก็ทิ้งมันไว้ที่นั่นเลย เวลาเห็นใครเล่นก็เป็นห่วง แต่มาคิดดูก็คิดได้ว่าจะห่วงทำไม มันทำไว้เล่น ของดีๆ ก็เผื่อแผ่กันได้ แต่ถ้าใครเอากลับบ้านไป ผมจะตามถึงที่เลย

7. aNueNue x Mitsuta Custom Ukulele Soprano
 
น้องใหม่ในใจผมตัวนี้ เป็นลูกครึ่งจากการดีไซน์ของ Mitsuta ผู้เป็นพ่อมดอูคูเลเล่จากฮิโรชิมา และ aNueNue จ้าวแห่งอูคูเลเล่สำหรับทุกคนจากไต้หวัน ก่อนอื่นขอเริ่มที่เรื่องเสียง อูคูเลเล่ตัวนี้ให้เสียงที่ดังกว่า Koa ปกติ เพราะเขามีการวาง bracing ไว้แบบแยบยลและการดีไซน์บอดีที่ทำให้เสียงออกมาใหญ่อลังการกว่าตัว  ในความดังก็มีความใสมาด้วย ในความใสก็มีความเล่นง่าย เพราะเซ็ทแอคชั่นมาต่ำอย่างปราณีตบรรจง แม้งานจะไม่เนียนเท่าทำที่ญี่ปุ่น แต่ราคาที่ต่ำกว่าถึงสามเท่า เมื่อเทียบกับคัสตอมญี่ปุ่น ก็ทำให้มองข้ามจุดนี้ไป

นั่นคือสรรถคุณคร่าวๆ แต่ที่ผมภูมิใจที่สุดคือ ผมมั่นใจว่าผมมีส่วนทำให้ aNueNue และ Mitsuta ได้มาร่วมงานกัน เพราะทุกตัวละครที่เกี่ยวข้อง ล้วนเริ่มความสัมพันธ์ที่ประเทศไทย ที่งานอูคูเลเล่เฟสติวัลที่ผมจัดนี่เอง ตอนแรก Mitsuta จะไปสร้างอูคูเลเล่รุ่นเริ่มๆ ที่อินโด แต่หาคนที่มีความชำนาญไม่ได้ ในขณะเดียวกัน aNueNue ก็อยากสร้างอูคูเลเล่ไฮเอนด์ ต่างคนต่างโคจรมาเจอกันอย่างไม่รู้ตัว ผมได้เฝ้าดูการทดลองสร้างอูคูเลเล่ที่จะกลายมาเป็นรุ่นนี้ ตั้งแต่สองคนยังไม่ร่วมมือกัน จนเขาได้มาทำอูคูเลเล่ตัวนี้ด้วยกัน ก็เหมือนเห็นเด็กคนหนึ่ง ที่เติบโตมาจากพ่อแม่ที่เป็นเพื่อนกับผมมานาน เล่นแล้วก็ชื่นใจครับ

สำหรับตัวนี้ ผมไปหยิบมาจากงาน Music China งานมหกรรมแสดงเครื่องดนตรีที่เซี่ยงไฮ้ เขาเอามาเปิดตัวพอดี ผมเลยขอเขาเอามาเป็นที่ระลึก นี่ยังไม่ได้จ่ายเงินเลย แต่เดี๋ยวก็จะไปชำระเขาครับ


เป็นอันจบก่อนครับสำหรับโซปราโนมหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ในตอนนี้ ที่เอามาให้ชมนี่ไม่ใช่แค่นี้ที่ผมชอบนะครับ แต่เป็นการนำอูคูเลเล่ตัวที่ผมรักที่สามารถหยิบมาถ่ายได้ง่ายๆ เอามาให้ชมกันครับ ถ้าใครอยากเห็นของจริง ก้เชิญที่ ริบบี ทากะทาวน์ครับ (ในอนาคตถ้าย้ายไปที่อื่น ก็ถามทีมงานดูครับ) ผมให้ลองได้ไม่หวง แต่เล่นไม่ต้องโหดนักก็ได้นะครับ 5555